|  |
محققین در اوگاندا در حال بررسی و آغاز تولید موزهای تغییر یافته ژنتیکی هستند که به بیماری باکتریایی که سبب از بین رفتن محصول در مرکز آفریقا می شود، مقاوم می باشند.
این موزها دارای ژنی از گیاه فلفل می باشند که آنها را از بیماری پلاسیده شدن (BXW) که سالانه حدود نیم بیلیون دلار به مزرعه داران افریقایی خسارت وارد می کند، محافظت می کند. موزهایی که به این بیماری مبتلا می شوند، به طور غیر یکنواخت و زودتر از حالت عادی رسیده می شوند و سرانجام تمام موز پلاسیده و فاسد می شود. این بیماری ابتدا در اتیوپی و در سال 2001 در اوگاندا مشاهده شد و سپس به سرعت در جمهوری کنگو، کنیا، رواندا، تانزانیا و بروندی پخش شد.
ژن بر گرفته از گیاه فلفل شیرین، پروتئینی به نام HRAP را می سازد که توانایی گیاه را برای محافظت از سایر سلول ها در مقابل سلول آلوده تقویت می کند. این ایده توسط دانشمندی در تایوان مطرح شده است، جایی که مقاومت به این بیماری در سبزیجاتی مانند کلم بروکلی، گوجه فرنگی و سیب زمینی مشاهده شده بود.
از هر 8 موز تراریخته، 6 موز مقاومت 100% به بیماری BXW را در آزمایشگاه نشان دادند.
سرپرست گروه تحقیقاتی در پروژه اوگاندا، Leena Tripathi، می گوید که این اولین بار است که ژن فلفل شیرین در افریقا مورد استفاده قرار گرفته است و همچنین نخستین بار است که در صنعت چنین آزمایشی انجام می شود. این آزمایش همچنین انواع موزهای تراریخته که دارای مقاومت به بیماری BXW هستند را برای مقاومت به بیماری های قارچی و بررسی تاثیرات نژادی در میکروارگانیسم های خاک، غربالگری می کند. این گیاهان در کنار سایر موزهای تراریخته که در آزمایشگاه رشد کرده اند و با ویتامین A و آهن تقویت شده اند، قرار می گیرند تا به مبارزه علیه بیماری های چشم و کم خونی در مناطق روستایی کمک کنند.
موانع قانونی
آینده پیشرفت های اوگاندا در بیوتکنولوژی هنوز نامشخص است. از نظر علمی، اوگاندا یکی از پیشگامان افریقایی در توسعه انواع محصولات محلی می باشد اما دولت این کشور هنوز قانونی را برای توزیع تجاری مجودات تراریخته تصویب نکرده است.
سه کشور افریقایی شامل افریقای جنوبی، مصر و بورکیا فاسو، به صورت تجاری در حال تولید محصولات تراریخته می باشند و کنیا در سال 2012 شروع به تولید خواهد کرد. چندین کشور دیگر هم همانطور که در شکل دیده می شود شروع به فعالیت نموده یا در حال شروع به فعالیت می باشند. بسیاری از کشورها روی کالاهای محلی مانند لوبیا چیتی، کاساوا و سیب زمینی تمرکز نموده اند.
قوانین ایمنی زیستی در اوگاندا سال هاست به سیستم قانون گذاری این کشور ارجاع داده شده است. یک قانون پیش نویس بیوتکنولوژی و ایمنی زیستی که در سال 2008 در این کشور به تصویب رسیده است، توزیع تجاری محصولات تراریخته را کنترل می کند. اما آنطور که Felix M'mboyi، مدیر اجرایی بازار بیوتکنولوژی در افریقا می گوید، با انتخاباتی که در فوریه سال آینده انجام خواهد شد، اعضای پارلمان مشغول انتخابات خواهند شد و وقتی برای مباحثه در مورد این قانون نخواهند داشت. اگرچه، مقاومت سیاسی به محصولات غذایی تراریخته در سال های اخیر کمتر شده است ولی چندین عضو از پارلمان هنوز مردد هستند. زمانی که اعضای جدید انتخاب شوند، مقاومت ممکن است دوباره بیشتر شود.
طبق نتایج یک تحقیق، مردم اوگاندا که ساکن شهر هستند نسبت به ساکنین روستا بیشتر مخالف کالاهای تراریخته می باشند. اما به گفته Maxwell Otim، معاون اجرایی شورای ملی اوگاندا در صنعت -که آیین نامه موقتی ایمنی زیستی این کشور را نیز تنظیم نموده است- این وضعیت برای محققین این کشور خوشایند نمی باشد و نگرانی های موجود در این زمینه می بایست برطرف شود.
منبع: نیچر
ترجمه: سمانه مفاخری
|
|
