| |
گرچه این مصوبه و نیاز به اخذ مجوز از مراجع قانونی و رعایت مقررات و موازین ملی و بین المللی برای کشت، تولید و واردات محصولات ترایخته موضوع جدیدی نیست و متخصصان این حوزه نیز از آن استقبال می کنند اما نحوه فعالیت سوال برانگیز برخی گروه ها برای مخالفت با محصولات تراریخته و تاثیر پذیری برخی مسئولین و نمایندگان مجلس شورای اسلامی از آنها نگران کننده است.
متاسفانه فعالیت شدید رسانه ای تعدادی از مخالفان محصولات تراریخته و وارد شدن مسائل سیاسی، سازمانی و شخصی به یک موضوع علمی، نگرانی جامعه علمی کشور را موجب شده است.
قانونی برای ایمنی زیستی وجود داشته و چند سال از تصویب گذشته است ولی متاسفانه علی رغم تصویب، این قانون مدت ها است که به دلیل مخالفت های سازمانی اجرایی نمی شود.
مصوبه جدید را از سه جنبه قابل تامل است: نخست اینکه موضوع دریافت مجوز در ماده 2 قانون ایمنی زیستی مصوب مجلس شورای اسلامی وجود داشته و نیازی به مصوبه جدید نبوده و اصولاً قانون گذاری مجدد منطقی نیست. دوم اینکه با اجبار به رعایت موازین بین المللی غیر الزام آور که برخی از آنها در راستای منافع ملی کشور نیست، استقلال کشور با چالش مواجه می شود و نکته آخر این است که رعایت این موازین بین المللی موجب تفوق وارد کنندگان بر تولید کنندگان می شود چون آنها به راحتی می توانند مجوزهای بین المللی را به دست آوردند در حالی که دشمنان می توانند به راحتی ما را از دستیابی به این مجوزها بازدارند.
دشمنان پیشرفت کشور حتی در داخل کشور هم می توانند با توسل به روش های به ظاهر قانونی و حتی غیر قانونی، صدور مجوز ملی را نیز با ایجاد موانعی سخت و دشوار همراه کنند و این موضوع یکی از مشکلات بزرگ شرکت های دانش بنیان در کل حوزه زیست فناوری می باشد.
با وجود واردات این گونه محصولات در بیش از یک دهه گذشته به عنوان خوراک دام، روغن و حتی غذای کودکان، مخالفت ها از زمان اعلام کشت محصولات تراریخته در کشور بالا گرفته است و طی تماس برخی مخالفان با نمایندگان سعی شد که توانمندی این فناوری و دستاوردهای محققان کشور زیر سوال برود و حال پس از اعلام ورود قریب الوقوع چند محصول حاصل دسترنج دانشمندان ایرانی به بازار، مخالفان برای جلوگیری از این اتفاق تلاش خود را شروع کرده اند.
یکی از مشکلات این حوزه، اظهار نظر افراد غیر متخصص و دخالت نهادهای غیر مسئول در آن است و در صورت اظهار نظر برخی افراد مورد وثوق جامعه از جمله نمایندگان مجلس شورای اسلامی و مسئولین نهادهای ارزشی، تحت تاثیر گروه های مخالف با ارائه اطلاعات غلط و ایجاد نگرانی کاذب بدون مستندات علمی و با ذکر احتمالات در آینده نامعلوم، نتایج زحمات و دستاوردهای بیش از ده سال گذشته دانشمندان کشورمان و سرمایه گذاری های انجام شده در این زمینه نمی تواند به محصول و خدمات تبدیل شود تا مردم میهنمان از آن استفاده کنند. واضح است که هر گونه محصول تراریخته مانند داروهای تولیدی یا وارداتی باید از نظر سلامت تاییدیه معتبر داشته باشد و قوانین مرتبط در این زمینه مشخص هستند.
خوشبختانه با درایت مسئولین وقت وزارت بهداشت، درمان و اموزش پزشکی در زمینه تولید داروهای نوترکیب، مخالفان پیشرفت کشور موفق نبودند و در حال حاضر شاهد حضور انواع داروهای باارزش حاصل از زیست فناوری در بازار، اشتغال فارغ التحصیلان در شرکت ها و درآمدزایی در این حوزه هستیم؛ امری که متاسفانه با ایجاد موانع مختلف در حوزه زیست فناوری کشاورزی شاهد آن نیستیم و احتمالاً با این گونه اقدامات به نخواهیم رسید.
از دیدگاه صاحب نظران حوزه زیست فناوری، مسئولین و افراد مورد اعتماد مردم می بایست مواظب گفته ها و اظهار نظرهای خود و همچنین قوانینی که در حوزه های تخصصی و علمی تصویب می کنند باشند، زیرا که یک اظهار نظر یا یک مصوبه به ظاهر معمولی، ممکن است به قیمت محرومیت کشور از یک فناوری برای مدت های طولانی شود وزمانی که برای دستیابی مجدد به آن تلاش شود، شاید خیلی دیر باشد، همانند آنچه در انرژی هسته ای اتفاق افتاد. در این مصوبه نیز، به جای بار معنایی ممنوعیت تا کسب مجوز، عبارت "تولید با کسب مجوزهای لازم و تایید سلامت مجاز است" بسیار خوشایندتر و امیدوارکننده تر و در جهت حمایت از تولیدکننده داخلی بود.
همفکری و گرفتن مشاوره از متخصصان واقعی و صالح این حوزه نه افرادی که منافع خاصی مثل فروش محصولات گران قیمت جایگزین تراریخته یا واردات موازی تولیدات داخلی را دارند، شرط اولیه رسیدن به تصمیم درست و اعلام موضع در این زمینه است.
این نوع رفتار با زیست فناوری کشاورزی بر روی نسل جوان محقق و پژوهشگر تاثیر مخرب و وحشتناکی گذاشته و جو یاس و ناامیدی را درمیان این محققان بر جای می گذارد، چرا که جلوی چشم خود می بینند که به محض رسیدن زمان بهره مندی از نتایج تحقیقات دانشمندان تراز اول کشور، جلوی آن گرفته می شود، پس در آینده هم با آنها احتمالاً همین رفتار صورت خواهد گرفت. همچنین بازار کار احتمالی این محققان نیز با این گونه مصوبات تحت تاثیر جدی قرار خواهد گرفت.
ضمن احترام به کسانی که به طور علمی و در فضایی آرام درباره این موضوع ابراز مخالفت می کنند اما هدف برخی گروه های مخالفان عقب افتادن کشور در زمینه تولید محصولات تراریخته است. دعواهای برخی مخالفان در زمینه محصولات تراریخته شخصی و برخی دیگرجناحی است؛ این دعواها به نتیجه مطلوب نخواهد رسید و جز اینکه تحقیقات محققان و صنایع را تحت تاثیر قراردهد نتیجه دیگری نخواهد داشت.
مسئولین بلند پایه کشور باید دو گروهی که در این حوزه مقابل هم قرار دارند را بسنجند، آیا چند هزار دانشمند و متخصص داخلی که با حداقل امکانات موجود، دلاورانه بر مشکلات غلبه کرده اند و محصولات داخلی را آماده ورود به بازار کرده اند، را می خواهند نا امید کنند؟ آیا اعلام نظر صریح سازمان های معتبر بین المللی مثل سازمان بهداشت جهانی، اتحادیه اروپا و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشورمان ونهایتاً انجمن های علمی معتبر کافی نیست که نمایندگان محترم چند شخص خاص و نهادهای غیر متخصص و متضرر از ارائه محصولات تراریخته به بازار را مورد مشورت قرار می دهند؟ آیا احتمالات و توهم ایجاد مشکل احتمالی در آینده بر مستندات علمی و تایید صاحبنظران و متخصصان ارجح است؟ به نظر می آید مجادلات سیاسی در زمینه دستیابی کشور به یک فناوری ارزشمند و تولید همراه با نظارت نباید زمینه ساز تصمیم سازی شود.
پیشنهاد مشخص بخش قابل توجهی از متخصصان این حوزه این است که در دام کسانی که با هیاهوی رسانه ای می خواهند کشور را از یک فناوری محروم کنند، نباید افتاد. برای تصمیم گیری درست، باید منافع ملی را در نظر گرفت. باید در محیطی آرام، خادمان واقعی کشور با بحث و بررسی در این زمینه تصمیم بگیرند و نباید ادبیات جنگی و توام با دشمنی جایگزین استدلال های منطقی و علمی را در این موضوع شود. گرچه دانشمندان این کشور رزمندگان جهاد علمی کشور هستند و بعد از انجام امور علمی و ارائه دستاوردهای خود در این زمینه، علی رغم مشغله فراوان، در جبهه ای دیگر نیز می جنگند تا نگذارند جلوی پیشرفت کشور گرفته شود، امری که مخالفان متعصب تراریخته باعث آن هستند.
|
|