|  |
فسیل 47 میلیون ساله موجودی شبیه به میمون پوزه دار ماداگاسکار که به طرز خارق العاده ای سالم باقی مانده است در آمریکا رونمایی شده است.
این فسیل به قدری سالم مانده که می توان رد به جا مانده از پوستش بر سنگ را دید و حتی آثار آخرین غذایی که خورده پیداست.
ادعا می شود این فسیل که "آیدا" نامگذاری شده "حلقه گمشده" میان پستانداران عالی امروزی - میمون ها و انسان - و خویشاوندان دورتر آنهاست.
اما برخی کارشناسان مستقل به دیده تردید به این ادعا می نگرند و به علاوه به سر و صدای زیاد پیرامون معرفی آیدا انتقاد داشته اند.
این فسیل در موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک و توسط شهردار این شهر رونمایی شد.
هرچند جزئیات فسیل به تازگی در یک نشریه علمی - PLoS One - چاپ شده است یک برنامه تلویزیونی و کتاب مرتبط با آن آماده انتشار است.
آیدا در دهه 1980 در گودالی به نام "مسل پیت" در نزدیکی شهر دارمستات در آلمان که یک گنجینه ارزشمند فسیلی توصیف می شود پیدا شد.این فسیل در بخش اعظم زمانی که از کشف آن می گذرد جزو یک مجموعه خصوصی بوده است.
تحقیق درباره اهمیت این فسیل تحت سرپرستی یورن هوروم از موزه تاریخ طبیعی در اسلو پایتخت نروژ انجام شد.
وی گفت که این موجود فسیلی "نزدیک ترین چیزی است که می توان به یک جد مستقیم" پستانداران عالی پیدا کرد و کشف آن را "تحقق یک رؤیا" توصیف کرد.
این موجود ماده در دوره ای از تاریخ زمین موسوم به اییوسین که در شکل گیری پستانداران عالی اولیه نقش اساسی داشت زندگی می کرد و در نگاه اول شبیه یک لیمور (میمون پوزه دار ماداگاسکار) به نظر می رسد.
اما این موجود فاقد مشخصات بدوی مثل "شانه دندان" است؛ مشخصه ای که در آن دندان های پایینی بخش جلو مانند دندان برش و نیش کشیده و در هم و به طرف جلو منحرف هستند. این موجود همچنین فاقد یک پنجه مخصوص برای تمیز و مرتب کردن موهاست.
تیم محققان نتیجه گیری کرد که این موجود یک لیمور نبوده بلکه یک گونه دیگر است. آنها این موجود را به مناسبت دویستمین سالگرد تولد چارلز داروین و محل کشف، "داروینیوس ماسیلا" نامگذاری کرده اند.
دکتر ینز فرانزن متخصص فسیل های "مسل پیت" و عضو تیم تحقیق، آیدا را به دلیل کامل بودن اسکلت "مثل هشتمین شگفتی جهان" (اشاره به عجایب هفتگانه) توصیف کرد.
وی گفت این فسیلی است که "فسیل شناسان معمولا تنها می توانند خوابش را ببینند."
وی گفت به علاوه آیدا به خاطر داشتن ناخن به جای پنجه، دستی با قابلیت گرفتن و یک انگشت شست روبرویی - مثل انسان و برخی دیگر از پستانداران عالی - "شباهت نزدیکی به خود ما دارد." اما وی گفت که برخی جنبه های دندان نشان می دهد که جد مستقیم پستانداران عالی نیست و بیشتر مثل "عمه" است تا "مادربزرگ".
وی گفت: "او به گروهی تعلق دارد که پستانداران عالی تر و انسان ها از آن تکامل یافتند اما برداشت من این است که روی خط مستقیم نیست."
کارشناسان مستقل بی صبرانه منتظر دیدن این فسیل هستند اما به هرگونه ادعایی در مورد اینکه این یک "حلقه گمشده" است تا حدودی به دیده تردید می نگرند.
دکتر هنری جی از سردبیران مجله "نیچر" گفت که این اصطلاح گمراه کننده است و اینکه جامعه علمی باید اهمیت این یافته را ارزیابی کند.
وی گفت: "خیلی عالی است که یافته ای جدید داریم و خوب مورد مطالعه قرار خواهد گرفت."
اما وی افزود که بعید است این یافته در طراز کشفیات عمده ای چون "آدم فلورز" یا دایناسور پردار قرار گیرد.
|
|
